بررسی نقش سطح پروژسترون سرمی در روز تجویز گنادوتروپین جفتی انسان بر نتایج تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم

سابقه و هدف: با توجه به برخی گزارشات مبنی بر احتمال نقش سطح پروژسترون سرمی بر پیش آگهی از نتایج تحریک کنترل شده ی تخمدان، مطالعه ی حاضر به منظور بررسی نقش سطح بالای این هورمون در روز تجویز گنادوتروپین جفتی انسان بر نتایج تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (icsi) صورت گرفته است. مواد و روش ها: در مطالعه ی توصیفی حاضر، تعداد 224 بیمار نابارور شرکت کننده در سیکل های لقاح آزمایشگاهی و تحت تیمار با آگونیست هورمون آزادکننده ی گنادوتروپین (gnrh) مورد بررسی قرار گرفتند. این بیماران بر اساس سطح پروژسترون سرمی در روز تجویز hcg به دو گروه  ng/ml 1 (گروه اول، 180 نفر) و  ng/ml 1 (گروه دوم، 44 نفر) تقسیم شده و صفات پایه و مربوط به تحریک در بین دو گروه، مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: تفاوت معناداری از نظر میانگین سن، bmi، علت ناباروری، lh، fsh و استرادیول بین دو گروه یافت نشد. بیماران گروه دوم در مقایسه با گروه اول، سطح بالاتری از استرادیول در روز تجویز hcg (7/800±5/1951 در مقابل 6/734±1232، 001/0p<) و تعداد بیشتری اووسیت های کسب شده (6/7±6/14 در مقابل 6±9/9، 001/0p<) و متافاز ii (9/5±8/11 در مقابل 3/5±1/8، 001/0p<) را نشان دادند. بین دو گروه اول و دوم، تفاوت معناداری از نظر مدت زمان تحریک تخمدان (8/1±9/12 در مقابل 8/1±13، 767/0p=)، تعداد آمپول های گنادوتروپین (16±6/40 در مقابل 9/12±6/43، 236/0p=)، میزان لقاح (7/59% در مقابل 1/54%، 068/0p=) و میانگین تعداد جنین های انتقال یافته (8/0±8/2 در مقابل 6/0±3، 086/0p=) مشاهده نشد. کاهش غیرمعناداری در میزان لانه گزینی (3/14% در مقابل 2/20%، 128/0p=) و حاملگی کلینیکی (5/29% در مقابل 45%، 063/0p=) در گروه دوم نسبت به گروه اول یافت شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که سطح بالای پروژسترون سرمی در روز تجویز hcg بر پیش آگهی از نتایج icsi مؤثر باشد.